illegale migratie
Obligations to accommodate irregular migrants: will the local bed-bath-bread facilities survive?
By Paul Minderhoud
1. Introduction
Thousands of irregular migrants reside in the Netherlands. This number includes migrants who have exhausted all legal remedies and whose claim to stay is rejected and therefore must leave the Netherlands on their own initiative. Since 2019, those who do not immediately do so can – for a certain period – be accommodated in one of the five recently established National Aliens Facility locations (Landelijke Vreemdelingenvoorzieningen, LVV) in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Eindhoven and Groningen, supervised by the Repatriation & Departure Service of the Ministry of Justice and Security in cooperation with municipalities. These LVVs are an addition to the so-called central freedom-limiting location (Vrijheidsbeperkende Locatie, VBL), based in Ter Apel and are currently still in a pilot stage. It is the intention to extend the number of LVVs to eight locations. Migrants who are accommodated in these LVVs will have to cooperate in finding a lasting solution to their situation, which in most cases means they have to return. The existing local bed-bath-bread facilities in these municipalities and, in time, in all municipalities, must be closed. But is this closure possible in light of international obligations? Do the plans really result in ending this form of municipal facilities?
Read more
Botten liegen soms: De rol van medische technologie in de lotsbepaling van jonge migranten in Europa
De recente onrust over Syrische vluchtelingen in ‘Fort Europa’ noopt ertoe (opnieuw) stil te staan bij de wijze waarop we invulling geven aan onze principes van humaniteit en de ‘plicht’ of wens hen te beschermen die dat nodig hebben. In het hedendaagse tijdperk van ontologische onzekerheid, (on)veiligheidsdenken of securitization, angst voor de ‘Ander’ en een daaruit voortvloeiende uitsluitende samenleving (naar de gelijknamige studie ‘The Exclusive Society’ van criminoloog Jock Young) staan die principes danig onder druk. Waar we voor vaders, moeders en kinderen die levensbedreigend geweld ontvluchten nog wel enige sympathie en een veilige plek in ons land kunnen opbrengen – zij het soms met moeite en vrees – is dat veel minder het geval voor economische migranten, helemaal als het jonge jongens betreft.